Soms lees je van die verhalen die te mooi zijn om waar te zijn. Dit wordt zo’n verhaal. Een verhaal van 13 potente knapen uit het dorp Maashees. Een verhaal over kameraadschap, persoonlijke ontwikkeling, diepe dalen en hoge pieken. Maar vooral een verhaal wat zich richting een fantastisch slot ontwikkelt.
Dit verhaal gaat over het seizoen van FBM ’68, zowaar de beste cafévoetbalclub ter wereld. Iedere zaterdagmiddag wordt er voor elkaar gewerkt, met maar één doel: samen op weg naar het kampioenschap en een rit ter platte kar door de straten van Maashees ter ere van het bereiken van dit doel. Dat het een hobbelige weg is geweest, is duidelijk. Dat er obstakels op de weg verschijnen is zowaar nog duidelijker. Eén van deze laatste obstakels richting het kampioenschap was ’t Cafeetje, geleid door ridder Nard, met wie een duel van twee keer 35 minuten moest worden gewonnen.
Opstelling FBM ’68:
Tom
Paul, Ruud, Leon, Bert
Stan Duijkers, Jip, Marco
Stan Driessen, Jef, Bas
Wissels: Roy en Marcel
Maarschalk Tom zag voorafgaand aan de wedstrijd dat z’n manschappen niet meer in volle paraatheid zijn en besloot de jonge krijgers Jef en Stan aan het front te roepen. Met aanvulling van Marco kon FBM ’68 met een waardig elftal aan de start verschijnen. Een elftal dat het met een gemiddelde leeftijd van 23,7 jaar en een gemiddelde lengte van 1,42 meter niet van haar ervaring en fysieke kracht moest hebben, maar puur van techniek en voetballend vermogen.
Vooraf waren de Frietboys geïntimideerd door de fysieke verschijning van de opponent. Maar al snel in de wedstrijd bleek dat het onze Maashese helden waren die beter met de moeizame omstandigheden van een zomerstorm konden omgaan. De lange ballen van ’t Cafeetje sorteerden weinig effect door de wind, terwijl het verzorgde voetbal van FBM ’68 goed tot z’n recht kwam.
Na een klein kwartiertje spelen kwamen de gasten dan ook op 0-1 door een schitterend doelpunt van Jip die vanaf een meter of 40 de bal pardoes over de doelman van ’t Cafeetje mikte. Daarna ging het los en nog voor de rust scoorde Bas de 0-2 en 0-3.
De rust brak aan en onze FBM-vriendjes waren fier op hun prestaties in de eerste helft. In de rust zou Marcel gezellig aansluiten om de tweede helft nog mee te kunnen doen, ware het niet dat hij in Maashees stond op een leeg Sportpark de Vetbak. Uiteindelijk was Marcel net na de rust aanwezig zodat ook hij op het wedstrijdformulier kon verschijnen.
Na rust etaleerde gastspeler Marco zijn voetbalkunsten door twee keer te scoren, waarvan de 0-4 absoluut de mooiste was: een dribbel à la Maradona door de verdediging van ’t Cafeetje werd snoeihard in het mandje geveegd. Zoiets had Driessen nog nooit gezien en hij voelde zich op z’n pikkie getrapt. Dit deed zo’n pijn dat hij per ongeluk een bal uit onmogelijke hoek vol op de lat trapte. Helaas voor de Frietboys viel deze bal niet binnen, waardoor Driessen nog steeds niet op z’n hoogtepunt is kunnen stoppen.
Uiteindelijk werd het nog 1-7 door doelpunten van Bas, Jip en iemand van ’t Cafeetje – niet zijnde Nard van Doorn – die Roy (die de geblesseerd uitgevallen doelman Tom verving) kansloos liet met een vrije trap in de winkelhaak.
Na het laatste fluitsignaal had Bas koelbox-koele biertjes bij en vierden onze helden feest alsof het kampioenschap al binnen was. Zo ver is het nog niet, dit verhaal kent zijn slot pas over een week als de troste Maashese knapen het om 14:30 uur opnemen tegen de Morgenzon. Komt allen kijken hoe dit verhaal afloopt… Dit verhaal over kameraadschap, ontwikkeling, diepe dalen, hoge pieken.
