F.B.M. ’68 – InterHA 2–0 (2–0)
Maashees – Voor de derde keer dit seizoen stond de wedstrijd F.B.M. ’68 tegen InterHA op het programma. Drie keer is ook hier scheepsrecht: nadat de eerste 2 ontmoetingen geen doorgang vonden, konden de mannen van coach Lenders het 15 maart opnemen tegen de Theo’s mannen van InterHA.
Vooraf was coach Lenders duidelijk richting de toegestroomde pers. ‘Wedstrijden tegen InterHA zijn altijd wegdstrijden op zich’, doelde Lenders op eerdere ontmoetingen waarin de gemoederen hoog opliepen. ‘Ik zal niet zeggen dat het hete mannetjes zijn, maar om deze wedstrijd te winnen zullen we slim moeten zijn en ons niet laten intimideren door het fysieke spel van onze tegenstander’.
De KNCVB had speciaal voor dit topaffiche in de 20e speelronde van het seizoen de nummer één scheidsrechter Vullings uit Maashees aangesteld. Om stipt half 3 floot hij het beginsignaal van wedstrijd die gespeeld werd op een moeizaam bespeelbaar veld. De hele week is de terreinknecht met zijn ploeg bezig geweest molshopen van het veld te verwijderen, het resultaat was een veld waarop in ieder geval gevoetbald kon worden, iets wat aan het begin van de week nog ondoenlijk leek.
De Frietboys namen vanaf de aftrap het heft in handen en lieten het leder van voet naar voet gaan om de gasten uit Zeeland uit de verdedigende stellingen te lokken. InterHA had het spel van F.B.M. echter goed geanalyseerd en speelde zeer georganiseerd. In het eerste kwartier kwamen de Frietboys dan ook niet verder dan een aantal gevaarlijke afstandschoten van gastspeler De Groot. Duidelijk was dat De Groot normaliter op een lager niveau uitkomt: drie maal legde hij aan en drie maal wist hij de bal ver over de goal te plaatsen, tot groot vermaak van zijn medespelers. Lenders was hierover na afloop duidelijk: ‘Het zou goed zijn voor De Groot om wekelijks op dit niveau te acteren. Je zag al dat bij zijn derde poging, de bal nog maar 4 meter over ging. Als hij deze lijn doorzet, krijgt hij vanzelf een bal wél op goal.’
Ondanks dat het tempo veelal te laag lag, creëerde de Frietboys voldoende kansen, echter had met name rechtsbuiten Dillen het vizier niet op scherp staan. Zelfs vanaf twee meter kreeg hij het leder over de goal gewerkt. Uiteindelijk viel de verdiende 1-0 dan toch na een half uur voetballen. Dillen werd vrijgespeeld op het middenveld, speelde vervolgens linksbuiten Franssen aan die de bal kaatste op de bijsluitende Loek Vullings. Hij tilde de bal á la Roger Federer met topspin over de verdediging heen, waarna de doorgelopen Bas Franssen de Zeelander doelman met een prachtige stift wist te passeren. Nog voor rust werd miscommunicatie InterHA fataal, waarna Dillen de 2-0 aantekende.
De tweede helft probeerde InterHA zich terug te vechten in de wedstrijd. Scheidsrechter Vullings moest meerdere malen optreden en had alle moeite om de spelers in het gareel te houden. Enige momenten liepen de gemoederen hoog op. Eén van de InterHA’ers plantte zijn noppen in het lid van toekomstig lid De Groot. Leider Theo gaf aan dat InterHA wellicht een te fysieke aanpak hanteerde: ‘Als het voetballend niet lukt, moet je er strijd tegenover zetten, maar dan wel op een juiste manier. Het is tenslotte geen rugby! Onze laatste man ging in de laatste minuten zelfs over de rooie, schande!’
Het meest hachelijke moment voor het F.B.M. doel kwam, gebeurde diep in de tweede helft toen invaldoelman Driessen een terugspeelbal niet soepel verwerkte. Uiteindelijk liep het met een sisser af en wist Driessen in de laatste minuten op wonderbaarlijke wijze zijn doel schoon te houden.
Na afloop werd de overwinning gevierd met een biertje op de nieuw geïnstalleerde sofa’s in de blokhut. De Groot liet zijn verwondingen zien, wat met name indruk maakte op aanvoerder Fleuren. Hij was zo onder de indruk van deze verwondingen dat hij emotioneel werd en besloot zijn verdriet weg te drinken. Na afloop werd in het spelershome de eerste F.B.M. prins aan de prinsengalerij toegevoegd en werd de overwinning tot in de late uurtjes gevierd door de dolgelukkige Frietboys.
Volgende week wacht La Compagnie. Het is voor coach Lenders te hopen dat zijn aanvoerder tegen die tijd z’n ogen weer teruggevonden heeft.
